Lektury do poduszki - październik

Październik, to dla mnie miesiąc niezwykle intensywny. Powrót na uczelnię wiązał się z poznaniem nowych wykładowców, dopasowaniem planu, wyborem tematu pracy licencjackiej i pierwszymi seminariami. To właśnie wokół licencjatu kręci się teraz moje życie - 13 listopada mija termin oddania pierwszej wersji rozdziału teoretycznego (mam nadzieję, że nie będzie tak zły jak mi się wydaje :D).
Poniedziałek i wtorek mam wolny od zajęć, co po dodaniu soboty i niedzieli daje 3 dni zajęć/4 dni wolnego :) Ale gdzie czas na odpoczynek? Ciągle coś czytam, ale są to głównie artykuły i książki do mojej pracy lub na zajęcia. Brakuje mi totalnie czasu na czytanie czegoś spoza tematu niepełnosprawności.

W październiku przeczytałam tylko 3 książki. Tylko - nie dałam rady więcej, spać też kiedyś trzeba.
Mimo tego, że książki są 3 - jedna zapadła mi w pamięć i pozostanie ze mną na długo. Ale o tym - na samym końcu. Wszystkie książki, jakie wam dziś zaprezentuję pochodzą z biblioteki. Jest tam tyle pięknych lektur, że aż szkoda omijać je szerokim łukiem.

1. Pierwszą książką, co nie oznacza, że najlepszą był "Egzekutor" Chrisa Cartera.

Policja w Los Angeles odkrywa na stopniach kościoła ociekające krwią pozbawione głowy ciało księdza. Sprawca starannie je ułożył: nogi duchownego leżą wyprostowane, ramiona złożone na piersi jak do modlitwy, a w miejscu, gdzie powinna być głowa, spoczywa łeb psa… Na klatce piersiowej widnieje napisana krwią cyfra 3. 
Detektyw Robert Hunter myśli początkowo, że to zabójstwo rytualne, jednak gdy okrutnie okaleczonych ciał przybywa, ze zgrozą odkrywa, że wszystkie ofiary umarły w sposób, który je najbardziej przerażał. Tylko skąd morderca mógł znać ich najgorsze koszmary?



2. Druga książka to "Rodzinne sekrety" mojej ukochanej Nory Roberts.

Partnerzy czy rywale?

Matt Bates i Laurel Armand działają sobie na nerwy, odkąd tylko się poznali. Ciągłe docinki i wzajemne złośliwości – to ich codzienność w redakcji. Jednak gdy ta dwójka rywalizujących dziennikarzy zostaje zmuszona do współpracy przy zbieraniu materiałów o morderstwie, zaczyna między nimi iskrzyć... Co zwycięży, gdy Matt i Laurel wejdą w drogę obłąkanemu mordercy: determinacja, by napisać świetny artykuł czy rodząca się między nimi miłość?

Sztuka mistyfikacji

Możliwe, że znany i ceniony malarz Adam Haines naprawdę potrzebuje chwili spokoju i tylko tego poszukuje w rodzinnej posiadłości Fairchildów. Lecz Kirby Fairchild ma poważne wątpliwości co do tego, czy ten przystojny artysta jest tym, za kogo się podaje. Sama ma wiele do ukrycia... Podobnie jak jej ojciec, sławny malarz i rzeźbiarz oraz właściciel pokaźnej kolekcji obrazów, wśród których trudno odróżnić oryginały od ich znakomitych kopii. Kto okaże się sprytniejszy w tej grze niedomówień?

3. Książka, która mną wstrząsnęła i zachwyciła - "Gwiazd naszych wina"

Szesnastoletnia Hazel choruje na raka i tylko dzięki cudownej terapii jej życie zostało przedłużone o kilka lat.

Jednak nie chodzi do szkoły, nie ma przyjaciół, nie funkcjonuje jak inne dziewczyny w jej wieku, zmuszona do taszczenia ze sobą butli z tlenem i poddawania się ciężkim kuracjom. Nagły zwrot w jej życiu następuje, gdy na spotkaniu grupy wsparcia dla chorej młodzieży poznaje niezwykłego chłopaka. Augustus jest nie tylko wspaniały, ale również, co zaskakuje Hazel, bardzo nią zainteresowany. Tak zaczyna się dla niej podróż, nieoczekiwana i wytęskniona zarazem, w poszukiwaniu odpowiedzi na najważniejsze pytania: czym są choroba i zdrowie, co znaczy życie i śmierć, jaki ślad człowiek może po sobie zostawić na świecie.
Wnikliwa, odważna, pełna humoru i ostra Gwiazd naszych wina to najambitniejsza i najbardziej wzruszająca powieść Johna Greena. Autor w błyskotliwy sposób zgłębia w niej tragiczną kwestię życia i miłości.

Książkę "Gwiazd naszych wina" przeczytałam jednego dnia. Czekało mnie troszkę wolnego między zajęciami, więc wzięłam pierwszą lepszą książkę z półki i poleciałam na uczelnię. Nie spodziewałam się, że książka wciągnie mnie na tyle, że będę ją czytała, zamiast notować na kierunkowych wykładach. :) Piękna historia, początkowo miałam wrażenie, że tragiczna, ale właściwie nie o tragizm tu chodzi. Uczucia i dojrzałość jaką prezentują bohaterowie, nie jednego z nas mogłyby zawstydzić. Poleciłam tą książkę już kilku osobom i będę polecać każdemu, bez względu na wasze zainteresowania, gatunki jakie na co dzień czytacie - WARTO. 

*opisy książek zapożyczone, znajdziecie je: tu, tu i tu.