Diaboliada

Tytuł: Diaboliada

Autor: Michaił Bułhakow

Wydawnictwo: Muza

Rok wydania: 2003

Liczba stron: 76

Do Bułhakowa zabierałam się bardzo długo. Na pierwszy rzut poszła „Diaboliada”. Jak wrażenia? Trudno to opisać. Świat sowieckiej biurokracji przedstawiony w sposób zakrawający na bełkot chorego psychicznie człowieka. Ale przecież biurokracja ta naprawdę tak wyglądała.

Książka niezbyt obszerna, zaledwie 76 stron w moim wydaniu, jednak przedstawiająca zabawny obraz tamtejszej rzeczywistości przeplatanej z urojeniami bohatera. Mi osobiście ciężko było odróżnić fikcję od rzeczywistości i to było zdecydowanym minusem lektury.

Co do tematyki – poznajemy bohatera Korotkowa, rosyjskiego urzędnika w momencie, gdy w jego miejscu pracy zaczynają dziać się przedziwne rzeczy. Za pracę płaci się zapałkami lub winem, zapałki strzelają iskrami i niemiłosiernie czuć je siarką. Korotkow w drodze między urzędami traci dokumenty, próbując je odzyskać „dowiaduje się” że jest kimś innym, władzę w urzędach przejmują „diabły”, dlatego załatwienie jakiejkolwiek sprawy graniczy z cudem.

Czytając książkę nie raz śmiałam się w głos. Jest to znakomita satyra, groteska, która w przekonujący sposób obnaża sowieckie skorumpowanie, demoralizację i strach. „Diaboliada” nie spodoba się każdemu. Jest jednak lekturą tak krótką, że czas poświęcony na jej przeczytanie na pewno nie będzie zmarnowany.

2014 rok z 52 książkami, wyzwanie biblioteczne, przeczytam tyle ile mam wzrostu.